Metodę „dobrego ducha” poznałam podczas szkolenia zagranicznego w Lizbonie, na które wyjechałam w ramach projektu „Język i nowoczesne metody kształcenia drogą do sukcesu naszej szkoły” finansowanego ze środków PO WER. Główną ideą tej metody jest wspólna praca grupy/klasy, która polega na stworzeniu jej „dobrego ducha” (można go też nazwać „strażnikiem”). Każdy osoba należąca do danej grupy daje mu „coś od siebie” (wybraną część ciała) po to, aby stworzyć nową postać. Uczniowie samodzielnie rysują swoją część, wycinają i kolorują ją według własnego pomysłu.
Zastosowałam tę metodę aktywną na zajęciach z wychowawcą w klasie IV. Chciałam poznać nowy dla mnie zespół klasowy, a także zintegrować go na początku nowego roku szkolnego. Dzięki wyborom uczniów, dowiedziałam się co jest dla nich ważne, a wybór części ciała determinował to, co chcą podarować od siebie całej grupie. Nasz „dobry duch” miał być dla nich wzorem postępowania. Jedni uczniowie wybierali oczy, które symbolizowały uważną obserwację, inni wybierali uszy, które odzwierciedlały chęć słuchania nie tylko nauczycieli, lecz również siebie nawzajem. Jeszcze inni podarowali serce, które jest znakiem przyjaźni i życzliwości wobec siebie. Co więcej, uczniowie nie zapomnieli też o swoich kolegach, którzy mają specjalne potrzeby. Pojawił się mi.in. implant ślimakowy, który posiada jeden z uczniów czy okulary. To tylko nieliczne przykłady. Po zakończonej pracy i uzasadnieniu swoich wyborów, wspólnie przypięliśmy naszego „ducha” na tablicy klasowej.
Po zakończonych zajęciach przeprowadziłam z uczniami rozmowę ewaluacyjną na temat lekcji. Każdy uczeń wyrażał o nich swoje zdanie. Wypowiedzi te były bardzo pozytywne i wskazywały na to, że zajęcia okazały się dla nich bardzo interesujące, byli oni aktywni i chętni do współpracy. Poczucie, że robią coś wspólnie okazało się dla nich bardzo ważne. Metoda ta pokazała, że uczniowie są wrażliwi na potrzeby innych i chcą dobrze czuć się ze sobą oraz współpracować w grupie. Po zakończonej rozmowie wspólnie opracowali opis „dobrego ducha”, który prezentuje następująco: „Nasz „dobry duch” pokazuje, że uważnie słuchamy, patrzymy, mówimy mądre i miłe rzeczy, uśmiechamy się, pomagamy sobie nawzajem, lubimy sport. Pomimo naszych słabości nie poddajemy się, pokonujemy trudności i mamy WIELKIE SERCA pełne miłości, radości i przyjaźni którymi dzielimy się z innymi.”
Klaudia Kozera
