Szanowni Państwo,
Szanowni Rodzice.
PRZED EGZAMINEM – PORADY DLA ÓSMOKLASISTÓW
Drodzy Ósmoklasiści!
Zbliża się termin egzaminu na zakończenie szkoły podstawowej. Zdecydowana większość z Was intensywnie pracowała w okresie zdalnej nauki i wcześniej, co widać po Waszych pięknych ocenach.
Czeka Was teraz wydarzenie, które będzie miało na celu sprawdzenie tych nabytych przez Was wiadomości i umiejętności. Przekazujemy Wam kilka rad do wykorzystania. Na pewno rozmawialiście o tym z Waszymi wychowawcami i nauczycielami, ale warto sobie to jeszcze powtórzyć.
W dniu poprzedzającym egzamin zróbcie sobie wolne popołudnie – najlepiej spędzone w sposób przyjemny ale nie bardzo męczący. Może to być długi spacer na świeżym powietrzu, co ma szczególne znaczenie ze względu na dotlenienie mózgu. Na spacer dobrze byłoby się wybrać w czyimś towarzystwie, żeby myśli nie skupiały się wokół egzaminu, co pewnie miałoby miejsce w samotności.
Po powrocie proponujemy żebyście już nie zaglądali do książek. Pracowaliście dotąd intensywnie i te ostatnie chwile niczego nie zmienią. Pamięć człowieka ma tę właściwość, że w pierwszej kolejności przypominają się informacje przyswojone w ostatnim momencie. Podczas egzaminu chodzi o to, żebyście mieli dostęp do całości wiedzy. Powtarzanie do ostatniej chwili (niektórzy jeszcze to robią w drodze lub w czasie oczekiwania na egzamin) może nie ułatwiać a wręcz utrudniać przypomnienie sobie wcześniej przyswojonych treści.
Jak można się domyślać, zupełnie niedopuszczalne jest ograniczanie ilości snu z potrzeby powtarzania materiału do ostatniej chwili. Sen jest bardzo ważny, prawidłowa ilość snu jest warunkiem prawidłowego funkcjonowania mózgu. Również jakość snu ma znaczenie, dlatego pokój powinien być dobrze przewietrzony a kolacja lekkostrawna i zjedzona odpowiednio wcześniej. Bezpośrednio przed spaniem należy unikać patrzenia w ekran komputera, telewizora, telefonu komórkowego. Można krótko poczytać coś, co ma charakter pogodny, relaksujący.
W dzień poprzedzający egzamin trzeba sobie przygotować przybory i kompletne ubranie, tak żeby rano niczego nie szukać.
W dniu egzaminu dobrze jest wstać odpowiednio wcześnie, żeby nie musieć się spieszyć. Spokojnie zjeść lekkostrawne ale pożywne śniadanie.
Przed wyjściem z domu koniecznie trzeba się do kogoś bliskiego przytulić!
Do szkoły warto przyjść odpowiednio wcześnie żeby nie było zagrożenia spóźnieniem, ale też nie dużo wcześniej, żeby nie dołączyć do grupek nerwowo omawiających swoje przygotowanie kolegów.
Pamiętajcie, że to, że jesteśmy napięci, jest dla wyniku egzaminu korzystne, bo powoduje naszą maksymalną mobilizację. Chodzi tylko o to, żeby poziom tego stresu był optymalny. Nadmierny stres może przeszkadzać. Bardzo rzadko, ale jednak zdarzają się sytuacje, gdy jesteśmy tak zdenerwowani, że trudno nam zebrać myśli. W takich przypadkach można zastosować kilka sposobów. Jednym z nich jest ćwiczenie oddechowe przeponowe. Należy położyć dłoń (w tej sytuacji raczej lewą – nie zwraca to niczyjej uwagi podczas egzaminu) na brzuchu bezpośrednio pod żebrami, czyli na przeponie i wykonać co najmniej 10 oddechów: głęboki wdech przez nos (tak żeby ręką czuć tą wznoszącą się przeponę), zatrzymać na chwilę powietrze i głęboki wydech przez usta. Postarajcie się spróbować wykonać to wcześniej, tak żeby mieć ten sposób w pamięci. Innym sposobem jest wizualizacja, czyli na chwilę zamknięcie oczu i wyobrażenie sobie np. najprzyjemniejszego miejsca, w którym chcielibyśmy się teraz znaleźć. Chodzi o oderwanie się na chwilę od tej właśnie nadmiernie stresującej sytuacji. Zwykle wtedy „łapiemy dystans” i już dalej możemy efektywnie działać. Takich sposobów jest dużo, przedstawiamy tu najczęściej stosowane i najkrótsze. Sądzimy, że nie będzie to potrzebne, ale na wszelki wypadek można mieć takie wyjścia „pod ręką”. Czujecie się wtedy bezpiecznie.
Dobrze jest mieć świadomość, że naprawdę nie ma takiej osoby, która wie wszystko i jest bezbłędnie ze wszystkiego przygotowana. Nie jest to możliwe.
Będzie dobrze. Solidnie na to zapracowaliście. Trzymamy kciuki!!!
Pozdrawiamy Was serdecznie
Psycholog i pedagodzy szkolni
Szanowni Rodzice i Nauczyciele, Drodzy Uczniowie.
Zapraszamy do zapoznania się z bazą informacji na temat możliwości uzyskania pomocy w trudnych sytuacjach związanych z epidemią:
view.genial.ly/5ea00ca3075c7c0dc0da276a
Koronawirus – epidemia, zostań w domu!
W obecnym czasie instytucje , które wspierają działania szkoły pracują również zdalnie , działają w nich dyżury telefoniczne , w trakcie których pracownicy udzielają wsparcia w sytuacjach nagłych i kryzysowych.
Poniżej przedstawiamy Państwu bazę numerów instytucji pomocowych działających na terenie Wieliczki.
BAZA NUMERÓW I INSTYTUCJI POMOCOWYCH:
POWIATOWA PORADNIA PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNA -12 250 07 73 lub 664 412 817
PUNKT INTERWENCJI KRYZYSOWEJ WIELICZKA – 730-201-771
POWIATOWE CENTRUM POMOCY RODZINIE W WIELICZCE – SEKRETARIAT – 12 288 02 20
MIEJSKO-GMINNY OŚRODEK POMOCY SPOŁECZNEJ W WIELICZCE – 12 278 21 40
STACJA SANITARNO EPIDEMIOLOGICZNA W WIELICZCE – 12 288 01 38, 12 288 01 39 oraz dodatkowe numer w zakresie zakażeń koronawirusem 537 246 198, 537 246 291
CAŁODOBOWA INFOLINIA NFZ 800 190 590
„Drodzy Rodzice i Uczniowie. Dbajmy o zdrowie swoje i innych!”
Organizacja nauki w domu – list do rodziców
Szanowni Rodzice, Opiekunowie
Obecna sytuacja jest trudna dla nas wszystkich. Wymaga pełnej mobilizacji i współdziałania. Zdajemy sobie sprawę, że wkładacie Państwo wiele trudu w organizację pracy dziecka w domu. Zwłaszcza teraz, kiedy wielu z Państwa łączy swoją pracę zawodową ze wsparciem dzieci w kształceniu na odległość, które jest dziś koniecznością i stanowi wyzwanie dla nas wszystkich. Zapewne wielu z Państwa zadaje sobie pytanie, jak sprostać organizacji nauki dzieci w domu? Jak przetrwać ten trudny czas? Niestety, nie ma jednego, prostego przepisu.
Pragniemy zwrócić Państwa uwagę na kilka kwestii, które pozwolą Państwu i dzieciom spokojniej i pewniej oswoić najbliższą codzienność :
Właściwa organizacja dnia
Dotyczy ona zarówno czasu jak i miejsca. Plan dnia nie powinien znacznie odbiegać od tego, który był dotychczas, przed zawieszeniem zajęć szkolnych. W miarę możliwości powinny być stałe pory kładzenia się spać dzieci oraz ich porannego wstawania, stałe pory posiłków, nauki oraz aktywności fizycznej. Regularność daje dziecku ogromne korzyści – spokojną realizację określonych aktywności, których dziecko się spodziewa a więc łatwiej do nich się dostosowuje, większy spokój, lepszą koncentrację uwagi na zadaniu, mniejszą męczliwość. Regularność snu powoduje, że dziecko łatwiej zasypia i budzi się wypoczęte. Wymogi co do długości snu nie są jednoznaczne, nie powinien on jednak trwać mniej niż 9 godzin u dzieci młodszych i 8 godzin u nastolatków.
Edukacja
Możliwości percepcyjne dzieci młodszych różnią się od możliwości nastolatków. Uważa się, że dzieci w wieku 7 – 10 lat mogą skupić uwagę przez około 20 minut. Później czas ten przedłuża się do 30 minut. Oczywiście występują tu różnice indywidualne. Po długotrwałym, nawet niezbyt intensywnym wysiłku, ale nie przerywanym chwilami odpoczynku powstaje zmęczenie. Pierwszymi objawami zmęczenia ucznia są: rozproszenie uwagi, nadmierna pobudliwość, drażliwość i żywość, pobudzenie ruchowe, które mogą następnie przejść w objawy apatii, senności oraz brak zdolności skupiania uwagi. Aby zapobiec występowaniu tych objawów należy stosować przerwy w nauce. Nauczyciele podczas lekcji stosują jako „przerywniki” dygresje wiążące się z tematem, inny rodzaj zadania, czy gimnastykę śródlekcyjną. Temu też służą przerwy. Aby nauka w domu była efektywna należy uwzględniać te zjawiska. Najlepiej żeby przerywnikami była aktywność fizyczna, taka jaką można wykonać w domu, np. poskakanie, pajacyki, przysiady, pompki itp. O właściwym stanowisku pracy pisali już informatycy, więc tylko skrótowo: stałe miejsce, prawidłowa pozycja podczas siedzenia, oświetlenie, wietrzenie. Warto pamiętać również o tym, że kluczowym dla efektywności nauki jest klimat i nastrój w jakim nauka się odbywa. Zachęcanie, chwalenie, pobudzanie ciekawości, zrozumienie dla trudności, opowiadanie o swoich doświadczeniach z pokonywaniem trudności jest bardzo potrzebne. Wszystko to w przyjaznej atmosferze i… koniecznie z przytulaniem, głaskaniem. Dzieci teraz naprawdę bardzo tego potrzebują. Te wysokie dzieci, które patrzą już na rodziców z góry również!
Aktywność fizyczna
W każdym mieszkaniu, nawet tym najmniejszym można wygospodarować przestrzeń, w której będzie można trochę się poruszać. Może troszkę przesunąć jakiś mebel, coś czasowo zmienić, żeby było miejsce na podstawową aktywność fizyczną. Warto zachęcać do niej dzieci. Może uda się Państwu poćwiczyć razem z nimi, np. do programów fitness dostępnych w Internecie. A może dzieci coś podpowiedzą? Możliwości jest wiele i naprawdę warto z nich skorzystać.
Szanowni Państwo, bardzo ważne jest również to, aby w mieszkaniu każdy mógł znaleźć swoje indywidualne miejsce, w którym będzie mógł pobyć sam, gdy zajdzie taka potrzeba. Miejsce, które pozwoli wyciszyć emocje i odpocząć od innych domowników. Wtedy wszystkim będzie łatwiej przetrwać tę narzuconą sytuacją wspólnotę, której czasem można mieć dość. Nie należy oburzać się, gdy usłyszymy takie słowa. Trzeba pozwolić wyrażać emocje, a nie im zaprzeczać. Trzeba rozmawiać, tłumaczyć, być wsparciem. Trzeba zadbać również o siebie. Państwa potrzeby są także ważne i w codziennym ferworze działań nie zapominajcie Państwo o sobie.
Z poważaniem
Psycholog i pedagodzy szkolni
Organizacja nauki w domu – list do Uczniów
Drodzy Uczniowie.
Od 25 marca br. rozpoczęliśmy oficjalnie szkołę w wersji online. W ostatnich dniach mogliście doświadczać zmienności nastroju – od radości do niepokoju. To naturalne, gdyż każdy z Was musi wyrobić sobie zupełnie nowy tryb dnia. Pamiętajcie jednak, że wszyscy – uczniowie, nauczyciele i Wasi rodzice nadal mamy obowiązki, które będziemy realizować. Zmienia się jedynie sposób, w jaki będziemy to robić. W zasobach Internetu pojawia się wiele propozycji dotyczących organizacji nauki w domu, postanowiłyśmy je zebrać i poniżej przedstawić Wam podpowiedzi , jak najskuteczniej wykorzystać ten nietypowy czas.
Utrzymaj szkolny tryb dnia:
- Wstawaj o tej samej porze.
- Zachowaj poranną rutynę – pamiętaj o higienie i śniadaniu. Nie chodź cały dzień w piżamie.
- Przed rozpoczęciem nauki wywietrz dobrze pokój.
- O określonej porze zacznij pracę zadaną przez nauczycieli.
- W czasie nauki rób sobie krótkie, ruchowe przerwy. W szkole wychodziliście na korytarz, aulę. Wstanie z miejsca, rozciąganie się, spacer po mieszkaniu będzie regenerować umysł.
- W czasie przerw unikaj korzystania z Internetu (YouTube, seriale, gry). Ten czas to świetna okazja do samodyscypliny.
- Zaplanuj sobie czas popołudniowy. Pamiętaj, że rodzice nadal będą pracować, nawet jeśli fizycznie będą w domu i nie mogą spędzać z Tobą czasu, kiedy ty masz już wolne.
- Utrzymuj kontakty towarzyskie TYLKO online. Wykorzystaj popołudniowy czas do dzielenia się ONLINE swoimi pomysłami na kreatywne spędzanie czasu wolnego.
- Zapytaj rodziców, jak w czasie szkoły online możesz pomóc im w domowych obowiązkach. To świetna okazja, by nauczyć się gotować, prać, prasować.
- Ustal sobie czasowy limit grania w gry komputerowe i oglądania seriali. Będziesz mieć i tak dodatkowo więcej czasu na korzystanie z komputera niż zwykle.
- Pamiętaj, by wyłączyć sprzęt elektroniczny 1,5 godziny przed snem. Zaniedbując to narażasz się na problemy ze snem.
- Przed pójściem spać podsumuj to, co udało Ci się wykonać danego dnia. Doceń siebie! i wyciągnij wnioski na następny dzień – czego chcesz robić więcej, czego mniej.
- Dbaj o sen, śpij minimum 8 godzin. To wzmacnia odporność fizyczną i psychiczną .
Drodzy Uczniowie – pamiętajcie również, że ograniczenia spotkań towarzyskich, wyjść na miasto i cotygodniowych zajęć dodatkowych wynikają z bezpieczeństwa i nie są na zawsze!
Potraktujcie ten okres jako dodatkową możliwość do ćwiczenia cierpliwości, optymizmu, odpowiedzialności i kreatywności.
Pozdrawiamy Was serdecznie ☺
pedagodzy/psycholog szkolny
Drogi Uczniu , Rodzicu , Nauczycielu jeżeli potrzebujesz wsparcia, daj znać przez e-mail lub przez e-dziennik .
Psycholog szkolny- Alina Miczyńska- Gumuła – Psychologsp4@interia.pl
Pedagog szkolny- Dorota Michałowicz – pedagogsp4@interia.pl
Pedagog szkolny – Małgorzata Ruszkowska – pedagog1sp4@interia.pl
Ponadto każdy , którego dotknął kryzys związany z epidemią koronawirusa, może zasięgnąć darmowej porady psychologa lub psychoterapeuty ze strony https://www.psychologowie-dla-spoleczenstwa.pl/.
Jak rozmawiać z dzieckiem o niepokojącej sytuacji związanej z koronawirusem?
Koronawirus w Polsce jest tematem, który nie schodzi z ust wszystkich zarówno dorosłych jak i dzieci . Dlatego tak ważne jest aby w tym okresie wesprzeć dziecko i minimalizować jego obawy Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę (dawniej Fundacja Dzieci Niczyje) skierowała do rodziców ciekawy artykuł, w którym podpowiada jak odpowiadać na trudne pytania dzieci na temat sytuacji związanej z koronawirusem? Poniżej przedstawiam wybrane fragmenty z artykułu , które mogą Rodziców wesprzeć w tej niecodziennej rzeczywistości :
„….Przede wszystkim dajmy sobie czas. Nie musimy znać odpowiedzi na wszystkie pytania, ale mówmy prawdę, dopasowaną do wieku rozwojowego dziecka. Nie wchodź w szczegóły, których sam nie rozumiesz, nie przekazuj treści, co do których nie masz pewności. I co najważniejsze, pozwól sobie na słowo „nie wiem”, bywa ono lepszą odpowiedzią niż snucie fantazji…”
„…Pamiętajmy, że dziecko poznaje świat, patrząc w oczy opiekuna. Co zobaczy w Twoich, gdy zapyta: dlaczego nie idę do przedszkola, szkoły, na plac zabaw? Czy wirus nas wszystkich zabije? Co z nami będzie? Tego typu pytania mogą zaktywizować nasze silne lęki związane z życiem i śmiercią, dać dostęp do naszych wspomnień i otworzyć falę silnych uczuć. Warto mieć z tymi uczuciami kontakt i na tyle, ile to możliwe kontrolować je, aby nie przelać ich na dziecko i zwyczajnie go nie przerazić.
Warto pamiętać, że: Dzieci naśladują nasze zachowania
Zwróćmy uwagę na to, jak my funkcjonujemy w tej nowej rzeczywistości. Czy nieustannie rozmawiamy przez telefon, sprawdzając wszystkie newsy? Bądźmy uważni na to, czego świadkiem jest dziecko, jak często oglądamy telewizyjne kanały informacyjne i do jakich treści ma ono dostęp. Nie zostawiajmy włączonego odbiornika na kanale informacyjnym. Zwróćmy uwagę, czy zdarza się nam opowiadać o ofiarach śmiertelnych i przekazywać dramatyczne informacje w obecności dziecka. Nasze emocje udzielać się będą dzieciom i całej naszej rodzinie. Gdy jesteśmy zirytowani, niepewni, zdezorientowani jest bardzo prawdopodobne, że za chwilę nasze dzieci poczują to napięcie i zareagują na różne sposoby, np. nieprzewidywanym zachowaniem, płaczem, brakiem chęci do współpracy. Warto byśmy byli opanowani i rzeczowi. Zadbajmy o siebie, np. by obniżyć swój lęk czy napięcie, porozmawiaj z kimś bliskim, kto nie wpada w panikę. Warto szukać też dobrych wiadomości, ale i czerpać wiedzę, z rzetelnych źródeł (WHO, GIS) i co najważniejsze, choć to bardzo trudne, zachować rozsądek, nawet w obliczu społecznego obłędu.
Każde dziecko jest inne .Przyglądajmy się naszym dzieciom, bądźmy uważni i reagujmy na ich potrzeby.
Niektóre z dzieci będą zadawały dużo pytań, inne będą unikały tych tematów, bądź zaprzeczały: radośnie odpowiadając, że cieszą się, że nie idą do szkoły. Dla jeszcze innych, zmiany mogą być katalizatorem lęków o charakterze uogólnionym. Co to znaczy? Może pojawić się lęk „w innym opakowaniu” nie wprost, np: pobudzenie, mogą powrócić „nocne zmory”, trudności z zasypianiem czy budzenia nocne.
Pamiętaj: nasz lęk, wcale nie musi być ich lękiem.
Nie zmuszajmy ich do zwierzania się, ale bądźmy obok, zadbajmy o czas, by można było porozmawiać o tym, co jest da nich trudne i niezrozumiałe.Zwróć uwagę na to, w co bawią się dzieci i jak. Czy nie odtwarzają czasem w zabawie treści związanych z sytuacją kwarantanny, choroby, umierania. Od czasu do czasu warto wziąć w niej udział, normalizując i uspokajając sytuację w zabawie.
Bądźmy gotowi na pytania
Każdy z nas poszukuje odpowiedzi, na nurtujące nas pytania. Ciekawość to warunek rozwoju. Gdy rzeczywistość się zmienia, traci na przewidywalności. Każdy pragnie wtedy jeszcze bardziej zrozumieć co się dzieje, dzieci mają podobnie jak my. Bądźmy gotowi na ich pytania i odpowiadajmy na nie adekwatnie do ich wieku (tylko tyle, ile jest potrzebne). Nasze dzieci przecież słyszą rozmowy, docierają do nich różne informacje, często strzępki, których nie zawsze rozumieją. Bądźmy gotowi na to, że pytania mogą się pojawić w różnych sytuacjach, niekoniecznie dla nas odpowiednich. Jeśli w danej sytuacji nie możemy na nie odpowiedzieć, zadbajmy by do nich wrócić. Tak jak nie sposób odpowiedzieć na wszystkie pytania, tak nie sposób dać przykłady wszystkich odpowiedzi.
Poniżej znajdziesz kilka ogólnych propozycji:
– Mamo, co to jest koronawirus?
– Asiu, to jest wirus, który podobnie jak ospa, czy grypa wywołuje chorobę. Pamiętasz jak sama chorowałaś? Wirusów jest wiele, na te stare mamy szczepionki, które chronią przed zachorowaniem. Ten jest nowy i naukowcy poszukują skutecznego lekarstwa i potrzebują czasu.
– Tato, a dlaczego ja nie mogę iść do przedszkola?
– Pamiętasz jak Zosia miała ospę, nie mogliśmy jej odwiedzać, żeby nas nie zaraziła. Teraz jest podobnie, nie chcemy, żeby choroba się rozprzestrzeniała i naukowcy potrzebują czasu, na znalezienie leku. Dlatego nie chodzimy do przedszkola/szkoły, a ja do pracy, żeby siebie i innych zabezpieczyć przed chorobą.
– Ja chcę się spotkać z Wiktorem!!! Ja chcę iść do sali zabaw!!!!
– Rozumiem Cię, mi tez brakuje spotkań z koleżankami. Musimy jednak być cierpliwi i poczekać. Możemy teraz bawić się klockami, poczytać albo zadzwonić do Wiktora na kamerce.
– Mamo, a czy my umrzemy? Jak to długo potrwa?
– Kochanie, jak wiesz wszystko ma swój koniec. Każdy kiedyś umrze, jednak ani ja ani tata, nie planujemy umierać teraz. Dbamy o siebie i o Ciebie, żeby długo żyć i cieszyć się życiem razem z Tobą.
– Ile trwać będzie kwarantanna?
– Trudno powiedzieć, nie wiem ile czasu będzie potrzeba na poradzenie sobie z sytuacją. Ważne jest abyśmy przestrzegali zasad higieny, mycie rąk i nie spotykanie się z innymi jest najlepszą ochroną przed zarażeniem. Pomyśl jednak proszę, że ten czas jest tylko dla nas, możemy się bawić, razem gotować, odpoczywać. Czy chciałbyś mnie jeszcze o coś zapytać?
Starajmy się mówić prawdę i opierajmy się na faktach. Możemy posiłkować się informacjami umieszczanymi na sprawdzonych stronach. Unikajmy przekazywania zasłyszanych ale niepotwierdzonych treści z niepewnych źródeł. Nie ulegajmy sami fake newsom. Mówmy, że zostaliśmy w domach z powodu wirusa. Możemy opowiedzieć jakie mogą być objawy, gdy ktoś zachoruje na chorobę przez niego wywołaną i kto jest w szczególnej grupie ryzyka.
Rozmawiajmy o sposobach radzenia sobie
Wykorzystajmy ten czas na przyglądaniu się własnym sposobom radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Bądźmy też ciekawi nowych sposobów radzenia sobie z napięciem, niepokojem. Rozmawiajmy z bliskimi. Możemy pytać też dzieci, co im pomaga, co chcą robić. Może potrzebują przytulenia, spędzenia czasu na wspólnym czytaniu książki, czy wspólnej grze. Może potrzebują ruchu: skakanka, turlanie czy gilgotki sprawią im radość i pozwolą na relaks.
Spróbujcie potraktować ten czas jako moment zatrzymania i zadbania o więź, która daje dziecku największą siłę, ale w trudnych chwilach nie wahajmy się skorzystać z pomocy specjalistów.
Rodzicu Pamiętaj:
- Przekazuj informacje zgodnie z prawdą, ale dostosuj swoje odpowiedzi do wieku rozwojowego dziecka.
- Pozwól sobie na słowo „nie wiem”, by unikać przekazywania niepotwierdzonych informacji.
- Staraj się być świadoma/y swoich lęków. To naturalne, że Ty również czujesz się nieswojo.
- Towarzysz dziecku i bądź gotowa/y, by je wesprzeć….”
Cały artykuł dostępny https://rodzice.fdds.pl/wiedza/jak-rozmawiac-z-dzieckiem-o-niepokojacej-sytuacji-zwiazanej-z-koronawirusem/?fbclid=IwAR078yg-lAjkVLtCUYgzedQY3l
Z poważaniem pedagog szkolny – Dorota Michałowicz
